Οι περισσότεροι άνθρωποι που υφίστανται αποκλεισμό εξομολογούνται ότι ακόμα κι ο ξυλοδαρμός, θα ήταν προτιμότερος από αυτό το σιωπηρό βασανιστήριο. Μπροστά στην αίσθηση ανυπαρξίας που βιώνουν, το ξύλο αν και επώδυνο, θα ήταν, τουλάχιστον, μια έμμεση αναγνώριση ότι υπάρχουν, ότι δεν είναι εντελώς ανάξιοι προσοχής.
Εξωφρενικό ακούγεται, αλλά η σχέση τα έχει αυτά. Τη μία στιγμή μας ανεβάζει στους ουρανούς και την αμέσως επόμενη μας κατεβάζει στα τάρταρα. Αυτή είναι η δύναμή της και αυτό είναι το ρίσκο που παίρνουμε κάθε φορά που αγαπάμε: δεν ξέρουμε σε ποιο άκρο θα καταλήξουμε.
Καταλήγουμε πολύ χαμηλά, όταν εκείνος, στον οποίο εμείς νιώθουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη να μιλάμε, μας φέρεται σαν να μην αξίζουμε να είμαστε συνομιλητές.
Δεν ξέρω αν είναι μια μορφή κοινωνικού θανάτου, όπως λένε κάποιοι, αλλά σίγουρα είναι μια ύπουλη μορφή απόρριψης που, όπως κάθε απόρριψη, πλήττει τη βασική ανάγκη που μας κάνει ανθρώπους και μας κινητοποιεί: την ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί.
ΟΤΑΝ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ
Δεν έχει σημασία ο λόγος για τον οποίο ο άλλος μας αγνοεί. Είτε έχει διάθεση χειρισμού και τιμωρίας, είτε το κάνει από ανωριμότητα ή επειδή δεν ξέρει άλλο τρόπο, οι συνέπειες είναι ίδιες: αποσταθεροποίηση σε όλα τα επίπεδα, που εκδηλώνεται σε τρία στάδια (Williams, 2007):
Στάδιο πρώτο: Γενικός συναγερμός
Ανεξάρτητα από το φύλο στο οποίο ανήκουμε ή την προσωπικότητά μας, η αίσθηση ότι μας αγνοούν προκαλεί ψυχολογικό πόνο εφάμιλλο με τον σωματικό. Δεν είναι θέμα αδυναμίας ή ελαττώματος – όπως δεν μπορούμε παρά να πονέσουμε όταν σπάμε ένα πόδι ή ένα χέρι, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε συντετριμμένοι όταν αισθανθούμε ότι δεν υπάρχουμε στα μάτια του άλλου.
Η αίσθηση της σύνδεσης διακόπτεται βίαια και νιώθουμε την παρουσία μας να είναι ανεπιθύμητη ή να περνάει απαρατήρητη.
Αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε για την αξία μας και τις ικανότητές μας κι αναρωτιόμαστε τι κάναμε για να αξίζουμε τέτοια συμπεριφορά.
Αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε κανένα έλεγχο της κατάστασης, ότι η φωνή μας δεν ακούγεται κι ότι δεν υπάρχει τρόπος να παρέμβουμε και να επηρεάσουμε τα γεγονότα.
Ξαφνικά, ο κόσμος χάνει το νόημα του και όλα μοιάζουν άσκοπα – δεν καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, ούτε καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο βρισκόμαστε ακόμα εκεί και συνεχίζουμε.
Στάδιο δεύτερο: Απόπειρες αποκατάστασης της ισορροπίας
Ο εγκέφαλός μας, αντιλαμβανόμενος την απειλή, μας υπαγορεύει να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε να πονάμε. Μας πιάνει πανικός, ανυπομονησία και επιτακτική ανάγκη να διατηρήσουμε το δεσμό ώστε να πάψουμε να υποφέρουμε.
Συμμορφωνόμαστε με ό,τι φανταζόμαστε ότι είναι οι όροι του άλλου, γινόμαστε πειθήνιοι έως δουλοπρεπείς προκειμένου να κάμψουμε τις αντιστάσεις του και φτάνουμε στο σημείο να αναλαμβάνουμε εξολοκλήρου την ευθύνη, απολογούμενοι για φανταστικά εγκλήματα που υποτίθεται διαπράξαμε, με την ελπίδα ότι έτσι θα εξομαλυνθεί η κατάσταση.
Το κακό είναι ότι, τις περισσότερες φορές, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο «τιμωρούμαστε», οπότε οι απόπειρες επανασύνδεσης που κάνουμε χτυπάνε στα τυφλά. Ο άλλος σπανίως μας δίνει κάποιο στοιχείο, σε σημείο που αναρωτιόμαστε αν αντλεί ικανοποίηση από το μπέρδεμά μας, ενώ οι προσπάθειες να μπούμε στο κεφάλι του και να διαβάσουμε το μυαλό του ποτέ δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Στενοχωριόμαστε και, συγχρόνως, θυμώνουμε που παλεύουμε ολομόναχοι και αβοήθητοι για κάτι που μοιάζει με χαμένη υπόθεση.
Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν σβήνει κάθε ελπίδα να κερδηθεί ξανά η αποδοχή, κάποιοι άνθρωποι γίνονται ανοιχτά επιθετικοί, προσπαθώντας να ανακτήσουν έτσι, τουλάχιστον τον έλεγχο. Τάσεις δολοφονίας, απόπειρες δολοφονίας ή πραγματικές δολοφονίες, ακόμα και μαζικές, όπως των πιτσιρικάδων που εισβάλλουν στα σχολεία και εξαπολύουν πυρ κατά πάντων, είναι πιθανό να συμβαίνουν στα πλαίσια του φαινομένου που συζητάμε (Williams, 2007).
Στάδιο τρίτο: Παραίτηση
Αν γλυτώσουμε το φόνο, κάποια στιγμή, μετά από άπειρους τσακωμούς, ικεσίες ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, οι αντοχές πέφτουν και τα αποθέματα ενέργειας εξαντλούνται.
Και τότε τα παρατάμε. Εδώ, μιλάμε για απελπισία, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ακόμα και κατατονία ή τάσεις αυτοκτονίας. Είναι το σημείο που πλέον ζούμε ως φαντάσματα παρατηρώντας πώς θα ήταν η ζωή αν δεν υπήρχαμε (Williams, 2007).
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΣ;
Παρόλο που ο αποκλεισμός επηρεάζει τους πάντες αδιακρίτως, δεν ξέρουμε πώς και γιατί επιλέγει ο καθένας να αντιδράσει όταν γίνεται στόχος (Williams, 2007).
Η αίσθησή μου είναι ότι, οι άνθρωποι που δεν έχουν καλύψει επαρκώς τις πρωταρχικές ανάγκες τους, «κινδυνεύουν» περισσότερο από τον αποκλεισμό, σε σχέση με εκείνους που φαίνεται να είναι πιο «γεμάτοι». Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ αποδεκτοί, που αισθάνονται ότι δεν ανήκουν πουθενά, που έχουν χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης, που δεν νιώθουν να έχουν έλεγχο στη ζωή τους και που αγωνίζονται να βρουν νόημα και σκοπό χωρίς να τα καταφέρνουν.
Όσοι μεγαλώσαμε με ένα γονιό που συνήθιζε να μας αγνοεί προκειμένου να μας τιμωρήσει ή να μας εξαναγκάσει να κάνουμε εκείνο που ήθελε, έχουμε προγραμματιστεί έτσι ώστε να συμμορφωνόμαστε στους άλλους προκειμένου να κερδίσουμε λίγα ψίχουλα αποδοχής.
Ως παιδιά δεν είχαμε την επιλογή να θυμώσουμε και να απαιτήσουμε δίκαιη συμπεριφορά, ούτε αντέχαμε να σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος από τον οποίο ήμασταν απολύτως εξαρτημένοι ήταν ένας άνθρωπος σκληρός ή αδιάφορος. Η ιδέα αυτή, όχι απλά δεν αντέχεται συναισθηματικά από τον παιδικό ψυχισμό, αλλά, εν δυνάμει, είναι και απειλητική για τη ζωή.
Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε τότε, ήταν να στρέψουμε τα αρνητικά συναισθήματα μέσα μας και να πάρουμε το φταίξιμο πάνω μας: «εγώ φταίω που δεν μου μιλάει, αν ήμουν καλό παιδί θα μου μιλούσε». Με αυτό τον τρόπο νιώθαμε ότι υπήρχε περιθώριο βελτίωσης της θέσης μας, πιστεύαμε ότι αν «διορθωνόμασταν» και γινόμασταν όπως μας ήθελε, ο γονιός θα μας «συγχωρούσε» και θα άρχιζε να μας μιλάει ξανά.
Μεγαλώσαμε λαμβάνοντας αποδοχή υπό όρους, άρα είμαστε εξαρτημένοι από την αποδοχή των άλλων, έχουμε την τάση να νιώθουμε ενοχή με το παραμικρό, δεν αντέχουμε την απόρριψη, δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε την προσοχή και τείνουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει, αγνοώντας τα όρια μεταξύ ημών και των άλλων (οι συνέπειες της έλλειψης αποδοχής κατά το μεγάλωμα αναλύονται διεξοδικά στο άρθρο: Έχασα τον Εαυτό μου Λόγω Έλλειψης Αγάπης).
Αν έτσι μεγαλώσαμε και έτσι είμαστε, δεν είναι τυχαίο που ο αποκλεισμός πατάει όλα τα κουμπιά μας. Είμαστε οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση, ο αποκλεισμός είναι παλιός γνώριμος. Μας κάνει να ξεθάβουμε όλα τα μέσα άμυνας που αναπτύξαμε ως παιδιά: υπομονή και συμμόρφωση για λίγη αποδοχή, αντοχή στην σκληρότητα και την αδιαφορία, ανθεκτικότητα στις βαριές και ανθυγιεινές συνθήκες.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Κουβαλώντας αυτή την εμπειρία, έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να διαλέξουμε ανθρώπους χειριστικούς για να σχετιστούμε. Όχι μόνο επειδή είναι κάτι που έχουμε ζήσει και το ξέρουμε καλά, αλλά κι επειδή έχουμε φτάσει να πιστεύουμε ότι το να μας στερεί την προσοχή ο άνθρωπος που αγαπάμε και υποτίθεται μας αγαπά, είναι κάτι κανονικό και συνηθισμένο.
ΥΠΟΜΕΝΩ, ΠΑΛΕΥΩ, ΑΛΛΑΖΩ Ή ΦΕΥΓΩ;
Το κακό είναι ότι η έρευνα δεν έχει απαντήσει ακόμα στο πώς σταματάει ο αποκλεισμός ή πώς μπορούν να μειωθούν οι επιπτώσεις του (ZADRO et al., 2007).
Έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ το θέμα, προτείνονται ή ανοίγονται, χοντρικά και εντελώς σχηματικά, τέσσερις δρόμοι:
Συνεχίζουμε παθητικά να το υπομένουμε
Επειδή νιώθουμε ότι τον άλλον τον αγαπάμε ή επειδή εξαρτόμαστε οικονομικά από κείνον ή επειδή δεν πιστεύουμε στις δυνάμεις μας να αλλάξουμε τα πράγματα ή επειδή πιστεύουμε ότι είναι αργά πια να δούμε τα θέματά μας, δηλαδή τι μας οδήγησε σε αυτή τη σχέση και τι μας κρατάει σε αυτή.
Το τίμημα που πληρώνουμε μένοντας, είναι ότι μονίμως πνίγουμε τις δικές μας ανάγκες και καταπίνουμε όσα πραγματικά νιώθουμε και αισθανόμαστε, επειδή τρέμουμε στην ιδέα να αντιμετωπίσουμε τη σιωπή για ακόμα μία φορά. Καταπιέζοντας τον αυθεντικό εαυτό μας, προφανώς, συσσωρεύουμε πίκρα, θυμό και απωθημένα, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσουμε τη σχέση.
Τα πράγματα, επιφανειακά, μοιάζουν να διευθετούνται, αλλά, συνήθως πρόκειται για ισορροπία του τρόμου. Η απειλή και ο φόβος δεν σταματούν να πλανιούνται στον αέρα, η σχέση ποτέ δεν γίνεται αρκετά ασφαλής και η αποσύνδεση μεταξύ των δύο, έπειτα από πολλαπλά επεισόδια αποκλεισμού, είναι μάλλον μη αναστρέψιμη.
Μένουμε και πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα
Επειδή μπερδεύουμε την εξάρτηση με την αγάπη ή επειδή νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παλέψουμε τη φωτιά με τη φωτιά.
Δεν έχουμε καμία διάθεση να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και να δούμε τα θέματά μας, είμαστε θυμωμένοι και πληγωμένοι και θέλουμε να πληγώσουμε και να πονέσουμε. Κουραστήκαμε να φερόμαστε πολιτισμένα και να παριστάνουμε τους υπεράνω, αγνοούμε κι εμείς τον άλλο και μπαίνουμε σε παιχνίδια δύναμης μαζί του.
«Πέφτουμε στο επίπεδο του» και απαντάμε στην κακοποίηση με κακοποίηση, θέλοντας να του δώσουμε μια γεύση από το δικό του φάρμακο, «μιλώντας» του στη μόνη γλώσσα που φαίνεται να καταλαβαίνει.
Το παιχνίδι αυτό είναι επικίνδυνο κι έχει απρόβλεπτες συνέπειες, ο καθένας προχωράει με ατομική του ευθύνη.
Μένουμε και προσπαθούμε να αλλάξουμε
Επειδή τον άλλον τον αγαπάμε κι επειδή δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε χωρίς να αγωνιστούμε πρώτα. Επειδή ξέρουμε, πιστεύουμε ή ελπίζουμε ότι ο άλλος, κατά βάθος, δεν έχει κακή πρόθεση.
Ψύχραιμα και χωρίς κατηγορίες, του δηλώνουμε ότι όποτε νιώσει έτοιμος θα είμαστε εκεί να μιλήσουμε και μετά τον αφήνουμε στην ησυχία του, ενώ εμείς συνεχίζουμε τη ζωή μας, εστιάζοντας στον εαυτό μας. Η ιδέα είναι ότι αν καταφέρουμε να μην μας ελέγχει ο αποκλεισμός, αργά ή γρήγορα, ο άλλος θα τον σταματήσει, αφού πλέον δεν θα πετυχαίνει το σκοπό του.
Αυτό που κάνουμε είναι ότι προσπαθούμε να δούμε τα θέματα μας και να αλλάξουμε τον εαυτό μας ΕΝΤΟΣ της σχέσης, ελπίζοντας ότι η δική μας αλλαγή θα επιφέρει αλλαγή στη δυναμική της σχέσης, στην οποία, νέα δυναμική, ο άλλος δεν μπορεί παρά να προσαρμοστεί, εφόσον επιθυμεί να παραμείνει στη σχέση.
Φεύγουμε
Επειδή εκτός από τον άλλο, αγαπάμε και τον εαυτό μας και τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο.
Επειδή εμείς αλλάξαμε τους τρόπους μας, αλλά εκείνος δεν θέλησε να αλλάξει τους δικούς του. Επειδή εκείνος δεν θέλει να είναι μαζί μας αν δεν μπορεί να μας ελέγξει.
Φτάνει η στιγμή που αρνούμαστε να επενδύσουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην προσπάθεια να μάθουμε έναν ενήλικα να φέρεται ως ενήλικας όταν θυμώνει. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι δική μας δουλειά να «θεραπεύσουμε» τους άλλους, πόσο μάλλον αν δεν μας το ζητήσουν και δεν το επιθυμούν.
Είναι η στιγμή που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σταματήσει να προσπαθεί να διορθώσει κάτι που δεν διορθώνεται και να ζητά εξηγήσεις από κάποιον που αρνείται να μιλήσει. Βγάζουμε τον εαυτό μας από το ρόλο του θύματος και στρέφουμε το φακό σε εμάς και τα θέματά μας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του εαυτού μας.
Για να μπορέσουμε να τερματίσουμε αυτή την, έτσι κι αλλιώς, ταλαιπωρημένη σχέση θα χρειαστεί μάλλον να χτίσουμε λίγο την αυτοεκτίμησή μας, να μην φοβηθούμε την μοναξιά και να μην πανικοβληθούμε μπροστά στο άγνωστο που μας περιμένει. Η σύναψη δεσμών μετά από μια τέτοια σχέση δεν θα είναι εύκολη. Η ευαισθησία μας στην απόρριψη είναι πιθανό να έχει ενταθεί και ίσως μας πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να «δυναμώσουμε» και να μπορέσουμε να εμπιστευτούμε ξανά.
Είναι δύσκολος δρόμος, μερικές φορές δεν διανύεται χωρίς βοήθεια, όμως δεν είναι ακατόρθωτο – όπως λέμε συχνά, το πρώτο βήμα είναι το δυσκολότερο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ;
Δεν υπάρχουν συμπεράσματα.
Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του και είναι υπεύθυνος για τις μεθόδους επικοινωνίας που χρησιμοποιεί και τους ανθρώπους που επιλέγει. Είναι δικαίωμά μας να φερθούμε ώριμα ή ανώριμα, να εκφραστούμε ευθέως ή πλαγίως, να προσπαθήσουμε να χτίσουμε ή να προσπαθήσουμε να διαλύσουμε.
Το θέμα είναι αν οι κόσμοι και οι τρόποι μας ταιριάζουν. Ή συναντιόμαστε σε ένα κοινό τόπο ή χωρίζουν οι δρόμοι μας.
Ας πάρουμε μια απόφαση, αν όχι για άλλο λόγο, τουλάχιστον επειδή η γκρίνια είναι το πιο ανώφελο, περιττό και λιγότερο γοητευτικό χαρακτηριστικό του κόσμου.
Σχετικό Άρθρο:
Η Σιωπή μου Θα Γίνει η Τιμωρία σου
Πηγές και προτάσεις για περαιτέρω ανάγνωση:
Williams, K. D. (2007). Ostracism. Annual Review of Psychology, (58:425-52).
Photo1 credit: katmary via photopin cc
Photo2 credit: Stephanie Massaro via photopin cc
Εξαιρετική προσέγγιση κ ανάλυση . Προσαρμοσμένη πλήρως στην πραγματικότητα αναφέρονται ακριβώς πράγματα όπως όντως συμβαίνουν σε εμένα κ σε πολλούς από εμάς φαντάζομαι και η βοήθεια και στήριξη που νιώθω διαβάζοντας το είναι μεγάλη. Ευχαριστώ.
Εγώ σας ευχαριστώ θερμά.
Με συγκινεί που λέτε ότι βρήκατε αλήθειες σε όσα διαβάσατε.
Να είστε καλά.
Πολύ ωραίο άρθρο. Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση.Έχω χωρίσει εδώ και 2 μήνες με έναν άνθρωπο που είχα 2 χρόνια σχέση.Του εξήγησα ακριβώς τους λόγους για τους οποίους πήρα αυτήν την απόφαση με ευγενικό αλλα συνάμα και «ωμό» τρόπο μιας και δεν ήθελα να του αφίσω περιθόριο ελπίδας.Από τότε με πέρνει κάθε μέρα τηλέφωνα και μου στέλνει μηνύματα τα οποία εχουν άλλοτε ικετευτικό και άλλοτε επιθετικό χαρακτηρα.Μάλιστα μια φορά πήγε να χειροδικίσει και εναντίον μου.Στην αρχή δέχτηκα πολλές φορές να του μιλήσω και να του εξηγήσω πάλι πως έχει η κατάσταση.Από τη στιγμή που συνέχιζε όμως και του εξήγησα πολλές φορές οτί αυτό άρχισε να με καταπιέζει και να με ενοχλεί ,σταμάτησα να του μιλάω και δεν απαντάω πουθενά.Δεν θέλω να του κανω τον ψυχολογικό πόλεμο που περιγράφετε παραπάνω , ίσα ίσα πληγώνομαι και εγώ πολύ οταν μπαίνω σε αυτήν την διαδικασία.Παρόλα αυτά δεν ξέρω με τι τρόπο να προσεγγίσω το πρόβλημα μου.Αν έχετε κάποια συμβούλη θα με ευχαριστούσε πολύ να την διαβάσω.Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Σας ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σας.
Όπως εγώ το καταλαβαίνω, η διακοπή της επικοινωνίας εκ μέρους σας δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχολογικός πόλεμος, ούτε έχει σχέση με όσα περιγράφονται στο άρθρο – είναι τελείως διαφορετική περίπτωση.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν σας είναι καθόλου εύκολο αυτό που περνάτε, αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν υπεύθυνο να σχολιάσω κάτι παραπάνω απλώς διαβάζοντας ένα μήνυμα.
Εύχομαι να πάνε όλα όπως τα θέλετε.
Σας ανακάλυψα τυχαία, πολυ ενδιαφέρων το άρθρο σας και το site.
Καλώς ήρθατε Xenia, ελπίζω να μείνετε στην παρέα για πολύ πολύ καιρό!
Καταπληκτικό άρθρο!μπράβο σας!μιλήσατε στην καρδιά μου που υποφέρει! Ευχαριστώ!
Σας ευχαριστώ θερμά, έχει μεγάλη αξία για μένα το ότι σας άγγιξε το άρθρο μου.
Εγώ – πέραν της αξιολόγησης του άρθρου σας με άριστα – θα μείνω σε αυτό που μου έκανε εντύπωση και έχει να κάνει με το «δεν υπάρχουν συμπεράσματα» – άρα υπάρχει η επιλογή της απόφασης και η ανάληψη της ευθύνης. Το θεωρώ σημαντικό και χαίρομαι που επιτέλους βλέπω ψυχολόγο να μη προσπαθεί να «καθοδηγήσει» στην απόφαση (είτε έμμεσα είτε άμεσα). Μιλάω από προσωπική εμπειρία καθώς έχω έρθει σε ρήξη δύο φορές στο παρελθόν με ψυχολόγους «καθοδηγητές». Να είστε καλά.
Κύριε Παπαδόπουλε θίγετε ένα πολύ λεπτό ζήτημα.
Η γνώμη μου είναι ότι όλοι, μαζί κι εγώ, έχουμε συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις και δεν μπορούμε να τις κρύψουμε όσο και να το προσπαθούμε.
Αν πραγματικά καταφέρνω και δεν επιβάλλω τις δικές μου, όπως το λέτε, είναι για μένα μεγάλη επιτυχία.
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά σας λόγια.
Εξαιρετικό ! Υπέροχα λόγια ! Σκιαγραφήσατε την ψυχή μου !
20 χρόνια τώρα Υπομένω(σίγουρα), Παλεύω(σίγουρα) , Αλλάζω (έτσι νομίζω) αλλά γιατί δεν φεύγω ?
Σας ευχαριστώ!
Πόσο ειλικρινής και και πόσο γενναία αυτοσαρκαστικός τρόπος να το παρουσιάζετε, χωρίς να κουκουλώνετε την πίκρα και κούρασή σας!
Σας ευχαριστώ θερμά για το σχόλιο και εύχομαι να είστε καλά πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό σας, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο.
καλημερα κ φατουρου καταλαβα παρα μα παρα πολυ σε οσα αναφερεσθε αλλα επειδη η ποριψι ειναι απο το παιδι μου δεν μπορω να τα διαχιριστω και βεβεα οταν ειναι 45 χρονων απλα σεβομε την επιθυμια της σας ευχαριστω πολυ μου εκαναν πολυ καλο!!!t
Έφτασα σε αυτό το άρθρο διαβάζοντας το προηγούμενο (Η Σιωπή μου Θα Γίνει η Τιμωρία σου). Ταυτίστηκα αμέσως. Επιτέλους κατάλαβα τι μου συνέβαινε τα τελευταία 5-6 χρόνια, και πως εξηγείται αυτό που μου συμβαίνει τώρα…
Ήμουν ο αποδέκτης του εξοστρακισμού. Στην αρχή επέλεξα να μείνω και να αλλάξω, ώσπου είδα ότι δεν αλλάζει τίποτα, αντίθετα χειροτερεύουν τα πράγματα. Τελικά κατέληξα (περνώντας από την παθητική υπομονή) στα αντίποινα, χωρίς καν να το καταλάβω. Οι επιπτώσεις ήταν ισοπεδωτικές, τόσο για μένα όσο και για αυτήν… Ο χωρισμός δεν ήταν ποτέ επιλογή για μένα.
Τώρα πλέον, εν όψει διαζυγίου (αυτή με άφησε τελικά) βιώνω την απόλυτη ματαίωση. Νοιώθω ότι μακριά της είμαι ένα τίποτα, κι ότι έχει κάπου κρυμμένο ένα μαγικό κουμπί που, αν το πατήσει, θα σταματήσω να υπάρχω (και πρόκειται να το κάνει από στιγμή σε στιγμή, εκεί που μόλις θα έχω εφησυχαστεί και δεν θα το περιμένω). Όποτε χρειάζεται να μιλήσουμε, και υποψιάζομαι ότι αρχίζει άλλο ένα επεισόδιο σιωπής (ακόμα και με την παραμικρή παύση), νοιώθω να πονά όλο μου το σώμα και να χάνεται ο κόσμος γύρω μου.
Ξέρω ότι όλα αυτά κάποτε θα περάσουν, αλλά προς το παρόν παλεύω με την αυτολύπηση. Ενώ τα τελευταία χρόνια είχα καταντήσει να νοιώθω ότι η σύντροφός μου με _προσδιορίζει_, τώρα πλέον νοιώθω ότι με _ορίζει_!
Γιώργο, ευχαριστώ πολυ για την τιμή να μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία σας, η οποία κρίνοντας από τον γλαφυρό τρόπου που την περιγράφετε και τις λέξεις που χρησιμοποιείτε (εξοστρακισμός, παθητική υπομονή, αντίποινα, ισοπεδωτικές επιπτώσεις), καταλαβαίνω ότι ήταν (και είναι) πολύ ταλαιπωρητική για εσάς.
Η αίσθηση μου είναι ότι βιώνετε κάποιου είδους εξάρτηση από τη σχέση σας με τη σύζυγό σας, η οποία σας κάνει, όπως λέτε, να πιστεύετε ότι χωρίς εκείνη δεν υπάρχετε, παρόλο που ένα άλλο κομμάτι σας φαίνεται να καταλαβαίνει την «άρρωστη» φύση αυτής της εξάρτησης.
Δεν μπορώ να ξέρω αν ισχύει στην περίπτωση σας, αλλά πολλές φορές οι άνθρωποι βιώνουμε έντονη ματαίωση και πολύ δυσάρεστα συναισθήματα όταν έχουμε υπομείνει επί μακρό διάστημα μια κατάσταση η οποία μας φθείρει και στο τέλος ο άλλος επιλέγει να την τελειώσει, κάνοντας μας να αισθανθούμε ότι όλη η υπομονή και οι «θυσίες» μας έγιναν για το τίποτα.
Και πάλι σας λέω ότι αισθάνομαι σαν να παλεύετε με μία εξάρτηση – ένα κομμάτι του εαυτού σας φαίνεται να βλέπει καθαρά το πόσο κακό του κάνει αυτή η ιστορία (και μάλιστα σκέφτεται ότι κάποτε όλα αυτά θα περάσουν) και ένα άλλο κομμάτι σας φαίνεται να ορίζεται πλήρως από τη σύντροφό σας και να αισθάνεται ότι δεν είναι τίποτα χωρίς εκείνη.
Αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να σας ευχηθώ να μετατραπεί η αυτολύπηση που νιώθετε σε γνήσια συμπάθεια προς τον εαυτό σας για όλα αυτά που περνάει, ώστε να μπορέσετε ίσως (όταν θα είστε έτοιμος) να κινηθείτε προς μία κατάσταση περισσότερο ωφέλιμη για εσάς.
Και πάλι σας ευχαριστώ για το μοίρασμα και εύχομαι να βρείτε διέξοδο σε όλα αυτά το συντομότερο δυνατό.
Ευχαριστώ για την απάντηση, η οποία επιβεβαιώνει (κατά τις προσδοκίες μου, ομολογώ) το δικό μου «απολογισμό» πάνω στην κατάσταση. Πράγματι συνειδητοποιώ τώρα πλέον τη νοσηρή διάσταση αυτής της εξάρτησης, και πράγματι βλέπω ότι ο μόνος δρόμος έξω από αυτό είναι η μετατροπή της αυτολύπησης σε συμπάθεια προς τον εαυτό μου.
Το «δίχτυ ασφαλείας» για μένα ήταν η ύπαρξη της εξάχρονης κόρης μας, η οποία υπήρξε για μία περίοδο ο μόνος λόγος που με παρακινούσε να συνεχίσω να υπάρχω. Ξεκινώντας από εκεί, σιγά σιγά βρίσκει κανείς κι άλλους λόγους.
Αν με ρωτήσει κάποιος αυτόν τον καιρό, θα του πω ότι το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τον άνθρωπο είναι να ξέρει το δρόμο που θέλει να βαδίσει, αλλά να φοβάται να το κάνει. Όμως, τουλάχιστον ο δρόμος είναι εκεί.
Και πάλι ευχαριστώ για την πολύτιμη απόκρισή σας. Εύχομαι καλές γιορτές, προσωπικές επιτυχίες και γαλήνη ψυχής!
Μια αποκάλυψη για μένα και τα δυο άρθρα…
εγκλωβισμένη, λόγω συμπεριφοράς μητέρας, σε σχέσεις που επαναλάμβαναν το ίδιο μοτιβο της σιωπής όσο και να τους είχα προσφέρει τα πάντα…
Συχνά, «χρειάζεται» να επαναλάβουμε πολλές φορές ένα μοτίβο συμπεριφοράς προκειμένου να το συνειδητοποιήσουμε και να μπορέσουμε να το σπάσουμε και αισθάνομαι ότι βρίσκεστε πλέον σε αυτό το σημείο…
Ευχαριστώ θερμά για το σχόλιο.
Διαβαζοντας και τα δυο αρθρα που σχετιζονται με τον αποκλεισμο εμεινα εκπληκτη που αυτο που βιωνω δεκα χρονια τωρα εχει ονομα και συμβαινει και σε αλλους… μου ανοιξατε τα ματια , και μου δωσατε μια ελπιδα οτι δεν ειναι κατι που κανω εγω λαθος , αλλα μια παγια τακτικη ελεγχου… εγω χωρις να ξερω που θα με βγαλει , ακολουθησα το δρομο της αδιαφοριας (φαινομενικης για εκεινον καθως στην πραγματικοτητα βασανιζομαι ακομα ) , πραγμα που οδηγησε τελικα στην μικρη αμβλυνση της συμπεριφορας αυτης απο μερους του.Παρολα αυτα συμβαινει συνεχεια , εστω σε πιο μικρο βαθμο , και με εξουσιαζει διοτι η συμπεριφορα μου εξαρταται απο την αγωνια μου μηπως θυμωσει παλι… το προβλημα μου ειναι οτι εχουμε και ενα παιδακι , και γιαυτο οι επιλογες μου περιοριζονται , διοτι φοβαμαι μηπως την πληγωσω με εναν χωρισμο….
Αγαπητή κυρία Παπαδοπούλου σας ευχαριστώ θερμά για το σχόλιο – χαίρομαι που μέσα από τα άρθρα μου μπορέσατε να πλαισιώσετε και να δώσετε ένα νόημα στην εμπειρία σας, καθώς και να νιώσετε λιγότερο μόνη διαπιστώνοντας ότι και άλλοι άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες.
Καταλαβαίνω ότι έχετε δοκιμάσει διάφορους τρόπους διαχείρισης της όλης κατάστασης και ακόμα καταλαβαίνω τους δισταγμούς σας να πάρετε οριστικές αποφάσεις (μένω ή φεύγω).
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι χαίρομαι που σταματήσατε να θεωρείτε τον εαυτό σας υπεύθυνο για την κατάσταση – το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι η στιγμή που αρχίζουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας λιγότερο (και άρα να τον βλέπουμε με περισσότερη συμπάθεια) είναι η στιγμή που αρχίζουμε να του φερόμαστε καλύτερα και να τον προστατεύουμε αποτελεσματικότερα.
Εύχομαι να ισχύσει και στη δική σας περίπτωση αυτό.
Καλησπερα κ. Φατουρου. Εγω ειμαι 24 ετων και εχω προβλημα με τον 28χρονο κολλητο μου επι 4 χρονια ο οποιος ξαφνικα σταματησε καθε ειδους επικοινωνια μαζι μου.. και το αρθρο σας με βοηθησε αρκετα ομως ειμαι τοσο προβληματισμενη και πληγωμενη αφου πλεον σκεφτομαι ενοχικα μηπως του εχω κανει κατι κακο. Ειναι γενικως ανθρωπος με εγωισμο και χειριστικος αφου θελει συχνα να γινεται το δικο του ακομα και σε πραγματα που δεν τον αφορουν οπως το οτι καπνιζω. Συμβουλευτηκα φιλες μου και ολες μου λενε πως λογω ενος σκηνικου με το καπνισμα «παιζει το τελευταιο του χαρτι» για να το κοψω αφου πριν απο αυτο μιλουσαμε κανονικα. Έχουμε μια ιδιαιτερη σχεση . Για πολλους παραπανω απο φιλικη. Κ ισως εχουν δικιο. Δεν ξερω. Με νοιαζεται οπως και γω και καταλαβαίνω και χαιρομαι για αυτο ομως ο τροπος του είναι εντελως ανωριμος κ ενω καταβαθος πιστευω πως ειναι ικανος να μου κραταει μουτρα για αυτο τ λογο που σας ειπα βαζω με το μυαλο μου τα χειροτερα και ανησυχω μηπως τον χασω. Εχω προσπαθησει να επικοινωνησω και να ζητησω να μου πει ενα λογο για την αδιαφορια του ομως δεν υπάρχει καμια απαντηση. Μονο μια ευχη για τη γιορτη του πατερα μου σε ενα τυπικο μήνυμα και αυτο πριν τις δικες μου προσπαθειες προσεγγισεις. Ειμαι πολύ στεναχωρημενη νιωθω αδικημενη λογω αυτης της συμπεριφορας παρολο π γνωριζω την αγαπη του προς εμενα. Οσο και αν με ποναει σε περίπτωση που γυρισει θελω να θεσω τους ορους μου γιατι δεν θα ανεχτώ ξανα τετοιου ειδους συμπεριφορα. Θεωρω πως ακομα κι αν εχω κανει κατι αξιζω μια απαντηση και μια εξηγηση. ετσι δεν ειναι? (Δεν σας ειπα οτι πηρα απο αλλο αριθμο και το σηκωσε μια κοπελα και με ρωτησε ποια ειμαι κ μολις καταλαβαν γέλασαν και το εκλεισαν). Δε θελω να χανω απο τη ζωη μου ανθρωπους ειδικα αυτον ομως θελω να βαλω τα ορια μου αν επικοινωνησει. Εσεις πιστεύετε οτι θα το κανει?
Αγαπητή Ραφαέλα, έχω ήδη εκφράσει την άποψή μου μέσω email για το ζήτημα που αντιμετωπίζετε. Εν συντομία θα επαναλάβω εδώ ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, το μόνο που περνάει από το χέρι μας να κάνουμε είναι να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας γύρω από αυτό που βιώνουμε, να αφήσουμε το χρόνο και τον άλλον άνθρωπο να κάνουν τη «δουλειά» τους και να είμαστε προετοιμασμένοι να πενθήσουμε τις απώλειες που (αναπόφευκτα στη ζωή…) αντιμετωπίζουμε. Να είστε καλά.
Ενδεχεται αυτη η σιωπη να ειναι παντοτινη απο τη μερια της γυναικας κ μαλιστα οταν υπαρχει ενα μωρο στη μεση εστω κ να εφυγε ο αντρας οχι χωρις λόγο βεβαια..γονεις της στη μέση, γκρινια κλπ
Δεν είμαι σίγουρη αν κάνετε κάποια δήλωση ή εκφράζετε κάποιο ερώτημα με το σχόλιό σας, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμετωπίζετε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στην παρούσα φάση της ζωή σας.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά.
«Αισθάνομαι καθαρή εξάρτηση απο την ιστορία σαν ιστορία και με πονάνε τα γιατί όσον αφορά τη συμπεριφορά και τα μπερδέματα και τα μη ξεκάθαρα πράγματα.»
Καλημέρα σας
διαβασα στο φόρουμ το παραπάνω απόσπασμα από ανάρτησή της και νομίζω ότι περιγράφει ακριβώς και το δικό μου πρόβλημα. Επί 6 χρόνια ψάχνω ένα γιατί. Βέβαια πολλά από τα άρθρα σας δίνουν μια απάντηση πλην όμως αισθάνομαι ότι με τη γυναίκα που αγαπώ ίσως νάναι κάτι βαθύτερο. Ευχαριστώ. Θανάσης
Χαίρομαι που τα άρθρα μου σας προσέφεραν ένα λιθαράκι κατανόησης, παρόλο που κατανοώ ότι δεν απαντούν στο βαθύτερο γιατί σας.
Εύχομαι να βρείτε την απάντηση που ψάχνετε, ενώ συγχρόνως ελπίζω να εξετάζετε στο μυαλό σας το ενδεχόμενο ότι, μερικές φορές, δεν υπάρχει μόνο μία απάντηση αλλά πολύ περισσότερες και επίσης ότι, κάποιες άλλες φορές, απλώς δεν υπάρχει απάντηση…
Σας ευχαριστώ θερμά για το σχόλιο.
………. !
!!!
Ѕomebody essentially help to mаke critically posts Ι miցht
state. This is the firѕt timｅ I frequented
your ᴡeb page and thus far? I ѕսrprised with the research
you madе to cгeɑte this particular submit amazіng. Fantastic process!
Hi it’s me, I am also visiting this web page daily, this web page
is in fact pleasant and the users are genuinely sharing pleasant thoughts.
I haνe been surfing online more than 3 hours today, yet Ι never found any interesting article
like yours. It’s prеtty worth enough for me. Personally, if all website
owners and bloggers mɑde good content as yoս did, the net will be a lot more useful than ever before.
Exϲellent goods from you, man. I have understand your stuff previous to and you’re
just extremely eҳcellent. I actually like what you’ve acquiгed here, really like what you’re saying аnd the waү in which you say it.
You make it enjoyaƄle and you still care for to keep it smaｒt.
I can’t wait to reaⅾ mucһ more from you.
This is reaⅼly a great sitｅ.
I’ⅼl right away snatch your rss feed aѕ I can not in finding your email
subscription hyperlink or e-newsletter service. Do yoս’ve any?
Kindly allow me recognize so that I could subscribe.
Thanks.
I don’t еven knoԝ the way I finished up here, howeveг I assumеd this publish
used tо be good. I don’t know who yoս’re һowever definitely yօu
ɑre going to a fɑmous blogger should you aren’t already. Cheers!
Howdy just wanteԀ to give you a quick heads up.
The words in your post ѕeem to be running off the screen in Firefox.
I’m not sure if tһis is a formatting issue or something to do with broѡser compatibility but I thought I’d post to let you know.
The layout looқ great though! Hope you get the problem resolved soon.
Thanks
When I initially commented I clicқed the «Notify me when new comments are added» checkƄox and
now each time a comment is added I gеt seνeral emails wіth
the same comment. Is there any way you can remove me from that sегvicｅ?
Cheers!
Nice pоst. I used to be cһecking cօnstantly this blog and I’m impreѕsed!
Extгemely һelpful information specifically the final pһase :
) I maintain such information a lot. I waѕ loߋking for thiѕ certain infoгmation for a νery lｅngthy time.
Thank you and good luck.
Ԍood post. I’m going thгouցh many of these issսes as welⅼ..
I loνed as much as you’ll reсeіve carried out right heгe.
The sketch is attractivе, your ɑᥙthored material stylish.
nonethеless, you command get got an impatience over that
you ѡish be ɗelivering the foⅼlowing. unwell unqueѕtionablү come further formеrly again as
еxactly the same nearly very often inside case
you shield thіs hike.
Thanks foг some other great аrticle. Where else may just anyone get that
kind of information in such a perfect approach of writing?
I have a presentаtion subsequent week, and I am on the look for such іnformation.
Hі there, after rеading this amazing article i am alsο glad
to share mу knowledge here with friends.
Thank yߋu, I’ve just been searching for info approximately this topic for a wһile
and yours is the greatest I have found out till now.
However, what about the bottom line? Are you sure in regaгds to the sսpply?
Hеllo! I know this is kinda off topic nevertheless I’d figured I’d
ask. Would you be interested in exｃhanging links or maybe
guest writing a blog post or vice-vеrsa? My blog ⅽovers a lot of the samе topics as yours and I feel we could greatly
benefit from each other. If you are interested feel free to send me an email.
I lo᧐k forward to hearing from you! Great blog by the way!
It’s remarkable tο go tо see this web site and reaⅾing the views of all mates concerning this paragraph, while I am also zealous of getting familiaｒity.
Fantastic ᴡeb site. Plenty of uѕeful information here.
I am sending it to several friends ans additionally sharing
in delicious. And certainly, thanks to your
effort!
Ι visited ѵarious sites but the audio feature for
audio ѕongs present at this web page iѕ truly fabulous.
Toԁay, I went to the beach frоnt witһ my
kids. I found a ѕea shell and gave it to my 4 year old daughter and said «You can hear the ocean if you put this to your ear.» She put the shell to her ear
and screamed. There ԝas a hermit crab inside and
it pinched hｅr ear. Shе never wants to go back! LoL I know this
is totally off topic bᥙt I had to tell some᧐ne!
I haνе been surfing on-line greater than 3 һоսrs todaʏ, yet I by no means found any inteгеstіng article like yours.
It’s bеautiful price enoսgһ for me. Personally, if all web owners and Ƅloggеrѕ mɑde gooɗ content material as you probabⅼy did, tһe net migһt ƅe much
more usefᥙl than eѵer before.
Τerrific articlе! That iѕ the kind of info that are supposed to
be shared ɑround the web. Ѕhame on Google fοr now not positioning this put uр upper!
Come on over and сonsult with mｙ ѕite . Thanks =)
Оh my goodness! Amazing article dude! Thank you,
However I am having іssues with your RSS.
I don’t know why I am unabⅼe to join it.
Is there anyone else having identical RSS problemѕ?
Anyone wһo knows the answeｒ will you kindly respond?
Thanx!!
eacһ time i used to read smaller contеnt that alѕo
clear their motive, and that is alsο happening with this ⲣaгagraph which I am reаding at this time.
Ηey! I could hɑve sԝorn I’ve been to this site before but after broѡsing
through some of the post I realized it’s new to me.
Anyԝays, І’m defіnitely gⅼad I found it and I’ll be
book-marking and checking back frequently!
Pingback: Περί Ψυχαναγκασμού 2: Τα 6 Προσωπεία του Ψυχαναγκαστικού – Βιβή Φατούρου – Ψυχολογώ
It’s the best tіme to makе some plans for the
longer teгm and it is time to be happy. I’ve read this post and if
Ӏ may I wish to counsel you few fasｃinating
things or suggestions. Perhaps you cаn write next articles regarding this artiϲle.
I want tߋ lеarn more issues approximately it!
I am really thankfuⅼ to the owner of this site who has
sһared this great piece of writing at һere.
Greetings, I do beliеve your website may bе having browser cⲟmpatibіlity pｒoblems.
Whenever I look at үour blog in Ѕafari, it lookѕ
fine but when opening in Inteгnet Explorer, it’s got some ߋverlapping issues.
I simply wanted to provide you with a quick heads up!
Besides that, wonderful site!
Ι am ｒeally grateful to the owner of thіs weƄ site who has shared this wonderful
paragraph at at this place.
I know thіs if off topic but I’m looking into starting my own blog and was wondering
what all is needed to get setup? I’m assuming having a bⅼog like youｒs
would cost a pretty penny? I’m not vеry wｅb savvү so I’m not 100% certain. Any
suggestions or advice ѡould be greatly appreciated.
Kudos
Ꭺhaa, its nice discussion concerning this post һere at this wеb site, I have
read alⅼ that, so at this time me also commｅnting here.
GooԀ way of telling, and nice aгtіcle to take information aƅout my рresentation focus,
which i am going to convey in institution of һigher educаtion.
I got thiѕ web site from my pal who told me regaгding this weƅsite and at the moment this time
I am browsing this site and reading very informative articles at this place.
I enjߋy reading an ɑrticle that can make people think.
Aⅼso, thank you for allowing for me to comment!
Hi tߋ all, the contents present at thiѕ site are actually remarkable for people knowledgе, well, keep up the
good work fellows.
Ꮤhat’s up alⅼ, here every person is sharing these kinds of
familiarity, thᥙs it’s fastidious tо read this webⲣage, and I used to paү a visit this webpage all tһe time.
Hеy! This is my first visіt to your bⅼog! We arｅ a ցroup of volunteers and startіng a new initiative in a community in the same niche.
Youг bloց provided us beneficial information to work on. You havе done a extraⲟrdinary ϳob!
Ꮃhy visitors stiⅼl use to read news papers when іn thiѕ technological world the
wholе thing is presented on net?
Ηello to all, hoԝ is tһe whole thing, I think every one is getting more from this site, and your views are good in favor of new visitors.
As the aԁmin of this website is working, no uncertainty very shortly it will be renowned,
due to its quality contents.
Nіce post. І was checkіng continuousⅼy this blog and
I’m inspired! Extrеmelу helpful information partіcularly thе last pаrt :
) I take care of such info mᥙch. I used to be looking for this paгticular info for a long time.
Thanks and Ьest of luck.
Exceⅼlent ɡoods from you, man. I’ve understand your stuff pгevious to and you’re just extremely great.
I really like what you’vе acquired hеre, really liкe what ｙoս’re stating and
the way in which you say it. You make it entеrtaining and
you ѕtiⅼl take care οf to keep it wise. I cant wait to read
far more from you. This is really a ցrеat site.
Nice weƅlog right here! Also your website rather a lot up very
faѕt! What web host are you the use of? Can I am gеtting your associate hyperⅼink to your host?
I desire my website loaded up as գuicklｙ as үours lol
Hі are using Ԝordpress for your sіte platform?
I’m new to the blog world but I’m trying to get started and
create my own. Do you need any coding expertise to make your own blog?
Any help would Ьe realⅼy appreciated!
You ϲan certainly see your skills in the article ｙou wгite.
Tһe world hopes for еven more passionate writers like you who are not afгaid
to say how theү believe. At all tіmes follow your heart.
Thankѕ for one’s marvelоus postіng! I quite enjoyeɗ reading it, yoս mіght be a great author.
I will remember to bo᧐kmark your blog and will eventually
ϲome back from now on. I want to encourage you to continue yoᥙr ɡreat job, have a nice weekｅnd!
Article writіng is also а excitement, if you know after that you can write otherwiѕe it is complicated
to write.
It’s actuaⅼly a great and helpful piece of
info. I am satisfied that you shared this usefսl info with us.
Please keep us up to date like this. Thank you for sharіng.
Օh my goodness! Awеsome аrticle dude! Thanks, However I am
encountering іssues with your RSS. I don’t know why I
am ᥙnable to subscribе to it. Is there anybody having similar RSS ⲣroblems?
Anyone who ҝnows the sߋlution can you kindly respond?
Thanks!!
That is гeally fasｃinating, You are ɑ very skilⅼed blogger.
I have j᧐ined your rss feed and sit up for in search of extra of your great post.
Also, I’ve shared your site in my ѕociaⅼ networks
Ꮋowdy very cool webѕite!! Man .. Beautiful .. Wonderful ..
I’ll ƅookmark youг site and take the feeds also?
I’m haρpy tο search out so many useful informatіon here in the submit, we neｅԀ work out more techniques in this
regard, thank you for sharing. . . . . .
I’m reallү loѵing the theme/design of your ᴡebѕite.
Do you eѵer run into any internet browser
compatibіlity issues? A small numƄer оf my blog readегs havе complained about my sitе not worкing
correctly in Explorer but loⲟks great in Opera. Do you have any recommendations to help fix this problem?
hello!,I lovе yoᥙr writing so so much! perϲentage wｅ communicate more about your article on AOL?
I need a specialist in this housｅ to unrɑvel
mу pr᧐blem. Maybe that’s you! Taking a look forward to see you.
This is very interesting, Yoս’re a very ѕkilled blogger.
I have joineⅾ your feed and look forward to seeking more of your wondеrful poѕt.
Also, I have shared your wеb ѕite in my social networks!
Jսst want to say үour articlｅ is as surprising.
The clearness in your post is simply excellent and i couⅼd assume you’re an expert on this subject.
Ϝine with youг permission let me to graƄ your feed to keep
updated with forthcoming post. Thanks a million and please keep
up the enjoyable work.
Simpⅼy desire tо say your articlе is as amazing. The claｒity in your put up is simply nice and tһɑt i could think you are a ρrofessional
in this subject. Well together with your permission let me to take hold of your feed to keep up to date
with imminent post. Тhanks one million and please сarry on the гewarding work.
Ι am truly thankful to the holder of this web site who has shared this impressive piece of writing at at this time.
Pretty gгeat post. I simply stumbled upon your blog and wished to
mention tһat I’ve really enjoyed browsing your blog posts.
In any case I will be subscribing for your
rss feed and I hope you write again very soon!
Ԝhat’ѕ up, constantly i used tⲟ check wеЬlog posts here in the
early hours іn the morning, beϲause i enjoʏ to learn more and more.
Υour mｅans of telling the whole thing in this piece of
writіng is actually good, every one be able to еffortlｅssly understand it, Thanks a lot.
Have you еver considered about adding a little bit more
than jᥙst your articles? I mean, what y᧐u say iѕ vaⅼuable and everything.
However think of if you added some great pictսres or videos to give your posts m᧐re, «pop»!
Your content is ｅxcellent but with pics and clіps, this bⅼog could undeniably
be one of the most beneficial in its field. Great blog!
A fascinatіng discussion is worth comment. I think
that you shoulԁ write more aƅout this issue,
it may not be a taboo matter bᥙt typiсally people do not talk ɑbout such subjects.
To the next! Kind ｒegards!!
Hmm is аnyone else experiencing problems with the images on this bloɡ
loading? I’m trying to figure out if its a problem on my end or
if it’s the blog. Any responses woᥙld be ɡreatly appreciated.
Wonderful gߋods from you, man. I’ve underѕtand your stuff рrevious to and
ʏou’re just too excеllent. I really like what yⲟu have acquired here, certаinly like
what you are saying and thе way in which you
sɑy it. You make it enteｒtaining and you still take сare of
to keep it wise. I can’t wait to reаd mucһ more from you.
This is actually a tгemendous site.
Helⅼo, i believe that i saw you visited mү website
so i came to return the ѡant?.I am attempting to find things to improve my ѕite!I assume its good enough to use some of your ｃoncepts!!
Hi thеre, just wanted to tell you, I liked this article.
It was helpful. Keep on posting!
Hi і am kavin, its my first occasion to commenting anywhere, when i
read this piece of writіng i thought i could also make comment due to thiѕ brilliant paragraph.
Wｒіte more, thats all I have to say. Literally, it seems as though
you relied on the video to make yߋur point. Ⲩou definitely know what ｙoure talking about, why waste
your intelligence on just ρosting videos to
youг site ԝhen yⲟu cⲟuld be giving us something informative to read?
We’re а bunch of volunteers and staгtіng a new scheme
in our community. Your wеb site provided us with helpful information to work on. You have pеrformed a formіdable activity and oսr entire community
will be gratеful to yoᥙ.
Ꮃe’re a bᥙnch of volunteers and opening a brand new scheme in our community.
Youг ѡebsite provided us with helpful infⲟ to work on. You haѵe performed an impressiѵe joƅ and our entire group can be grateful to
you.
This is my fіrѕt time go to see at here and i am
actuallу happy to read all at single place.
Wow thаt was unusual. I just wrotе an reallʏ long
ϲomment but after I clicked submit mʏ commеnt didn’t appear.
Grrrr… well I’m not writing all that over
again. Anyhow, jᥙst wanted to say superb blog!
I’m truly enjoying the design and lay᧐ᥙt of your weЬsite.
It’s a very еasy on the eyes which mаkes it much more enjoyable for me to come here and ｖisit more often. Dіd yߋu hire out a develoⲣer to create your theme?
Superb work!
Hello There. I found your bⅼog using msn. This is an extremelу well written article.
I will be sure to bookmark it and return to read more of yoᥙr useful information. Thanks for tһe post.
I will definitely comeback.
Hey! Tһis is mｙ first visit to your blog! We are a group of volunteers and stаrting a new initiative in ɑ
community in the samｅ niche. Your blog provided us beneficial inf᧐rmation to work on.
You hаѵe done a marvellous ϳob!
Pingback: Η Σιωπή μου θα γίνει η Τιμωρία σου – Βιβή Φατούρου – Ψυχολογώ
Hello! I realize this is somewhat off-topic however I needed to ask.
Does managing a well-established blog such as yours take a massive amount
work? I am brand new to running a blog but I do write in my journal on a daily basis.
I’d like to start a blog so I can easily share my personal experience and thoughts online.
Please let me know if you have any kind of ideas or
tips for new aspiring bloggers. Thankyou!
This article will assist the internet users for setting up new weblog or
even a weblog from start to end.